Saturday, May 30, 2009

विकास

वर्षभर सुतारकाम केलेला विकास यादव
आता उभा आहे सुरक्षारक्षकाच्या गणवेशात
एका अमेरिकन हँगाउटच्या बाहेर
आत जाणारया भारतीयांवर नजर ठेवत.

पँकवर प्राइस टैँग चिकटवावेत अगदी तसेच
भिंतीवर एल सी डी पसरलेयत उभे आडवे
आणि त्यातल्या एकावर दिसणारया २०-२०साठी
हँग आउटच्या काचे बाहेर जमलीये कामगारांची गर्दी

माना सरसावलेल्या गर्दीतून एक हात उठतो
आणि विकासची नजर पकड़ते न्युजमधील पप्पुकुमार
ज्याला विकासने बदडून काढला होता
स्वतःच्या बायकोवर एकतर्फी प्रेम केल्याबद्दल

आणि विकास पुन्हा पाहतो स्वतःचा मुजफ्फराबाद
आणि ऐकण्याचा प्रयत्न करतो पप्पुची कहाणी
त्याला मामुलीच येत असलेल्या इंग्रजी भाषेत
आणि वाचतो समजणारे इंग्रजी मथळे

त्याच्या डोळ्यासमोर उभी राहते तेव्हा
गौना झालेली गंगा पाणकमळासारखी टरारलेली,
चेहरयावरून पदर घेताना ती हळूच बांधत असेल
त्याच्या झालेल्या स्पर्शाचे आसक्त अंदाज

आणि उभे राहतात त्याच्या डोळ्यासमोर कर्जदार
गाडीहुन्ड्याचि फर देणारे उतावीळ बाप
आणि डोळ्यासमोर पिंगा घालतात त्याला चुकलेली
घरदार, शेतीवाडी उद्ध्वस्त केलेली पूर-वादळे

तो ऐकतो बाहेरच्या गर्दीची उत्कंठा
त्यांच्या गावचा माही फुगवतो त्यांचा ऊर,
तो ऐकतो आतला हसीमजाक हिन्दी इंग्लिश गुजरातीत
विजेच्या खांबाला चिकटूनही वाचलेल्या
एक स्माँल टाऊन पप्पुकुमारवर केलेला

आणि सज्ज होतो विकास
व्हलेन्टाइन्स डे , ख्रिसमस, आणि संस्कृतिविरोधक
दिवस बंद केलेले असताना,
कर्फ्यू किंवा आतंकवादी हल्ल्यात गोळीबार चालू असताना,
विषारी वायूच्या किंवा गँसच्या गळतीने
आगीचे लोण पसरलेलेले असताना
किंवा पालिकेच्या रुग्णालयात खाट मिळवताना,
जगण्यासाठी,

जाहिरातीतल्या हसरया चेहरयात बायकोचा चेहरा शोधत
मुजफ्फराबादचा पप्पुकुमार टी व्ही वर बघून
स्वतःच्या निनावी अस्तित्वाचा रखवालदार म्हणून.



ॐकार कुळकर्णी

Saturday, May 23, 2009


निनावी

ज्यांची बोटे धरलेली
ते घेऊन गेले तिकडे
अथांग जिथले पाणी
अन चटकन सोडून गेले

आवाज जिथे बहिराळे
स्नायून्ना नाही माई
भवताल भुकेला भरती
सोन्याची घुसमट खाई

माताही उरली नाही
तर पिंड पुरवतो कोण ?
गाण्याच्या आधीच दाहक
निर्ध्वनी पसरतो लोण

खोटयास डूब आबाची
जो दाब मनावर लोटे
संत्रस्त ग्रस्त चर्येत
किरट्या घराचे खेटे.
काय?

हमरस्त्यावरून
दिवस निघून गेलेला
त्याच्या सोन्गटी माणसांसकट.

ठिकठिकाणी
सावल्यांच्या चादरी
विस्कटलेल्या

तू श्रीखन्डासारखी
हसू नकोस
मनाचा फुटबाॅल
धावतोय पायात

कारण काढून रुसू नकोस
घर आलय टप्प्यात

तू जाणार जाणार मी
एकाला दुसरा कमी

हात ,ओठ ,डोळे
एक व्हायला कमी पडतायत?


Wednesday, May 20, 2009

पाऊस
पाऊस अचानक पडला
उष्म्याच्या ऐन दुपारी
बिलगून मला ती राहे
निथळथळ्त्या त्या पारी

वर्षेची टिम्बे नाना
कान्तिवर गोंदवलेली
गालांची निषिद्ध फ़ळे ती
भिजक्या केसांच्या वेली

चाफ्याचा मोहक दरवळ
भिजल्या देहाचा वाळा
उघड्या आरक्त गळ्यावर
रेखीव तिलांची माळा

आकाश वरी गडगडते !
घनघोर वीज कडकडते !
धडधडते !धडधडते !
हृदयी काही धडधडते !

ओमकार कुलकर्णी